Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
1. Ulepienie z gliny człowieka.
2. Ofiarowanie ludziom ognia.
3. Zesłanie na ziemię Pandory.
4. Otwarcie beczki z nieszczęściami i chorobami.
5. Podstęp Prometeusza: podział mięsa ofiarnego.
6. Ukaranie Prometeusza.
Jeden z tytanów, Prometeusz, postanowił zaludnić ziemię. Ulepił więc z gliny człowieka i dał mu duszę z ognia niebieskiego, skradzionego z rydwanu Słońca. Człowiek ten był stworzeniem słabym i bezbronnym, więc Prometeusz po raz drugi ukradł odrobinę ognia niebieskiego, by ofiarować go ludziom. Pokazywał im, jak korzystać z owego daru, uczył ich rzemiosła i sztuki. Zaniepokoiło to Zeusa, zlecił więc Hefajstosowi wykonanie pięknej kobiety. Nazwano ją Pandorą, gdyż od każdego z bogów otrzymała jakiś podarunek: od Ateny umiejętność robót kobiecych, od Afrodyty wdzięk, a od Hermesa dar wymowy. Ponadto bogowie ofiarowali jej szczelnie zamkniętą beczkę o niewiadomej zawartości. Hermes sprowadził Pandorę na ziemię. Prometeusz nie przyjął jej, podejrzewając jakiś podstęp, ale jego brat Epimeteusz uległ jej urokowi i pojął ją za żonę. Nie zważając na przestrogi Prometeusza, małżonkowie otworzyli beczkę. Wysypały się z niej przeróżne nieszczęścia i choroby, które od tej pory zaczęły nękać ludzkość. Aby odpłacić bogom za podstęp, Prometeusz zabił wołu i podzielił na dwie części. Mięso zawinął w skórę a kości nakrył tłuszczem, po czym poprosił Zeusa, by wybrał sobie jedną część, a od tej pory właśnie ta część będzie składana bogom w ofierze. Zeus, skuszony widokiem tłuszczu, spodziewając się znaleźć pod nim mięso, wybrał gorszą część.
Spostrzegłszy swą pomyłkę rozzłościł się i przykuł Prometeusza do skały Kaukazu, gdzie codziennie orzeł wyjadał mu wątrobę, która wciąż odrastała.
Prometeusz, twórca i dobroczyńca człowieka, który za swój czyn poniósł dotkliwą karę, jest symbolem buntu jednostki wobec Boga oraz altruistycznej miłości do ludzi.
Nieśmiertelny tytan, sprzeciwiając się bogom, próbuje wydrzeć ich tajemnicę i wiedzę, aby dać człowiekowi wolność i niezależność. Jego ofiara dla człowieka jest bezinteresowna, a kara długa i bolesna. Od imienia bohatera pochodzą terminy prometeizm i postawa prometejska, które oznaczają indywidualistyczny bunt skierowany przeciwko siłom natury i Bogu w imię wolności i szczęścia ludzkości. Prometeizm to postawa altruistyczna, skłonność do poświęcenia dla dobra człowieka, nawet za cenę ogromnego cierpienia. Istotą prometejskiego buntu i cierpienia jest samotność człowieka, który przerasta ludzi, a nie dorównuje bogom. Dobrowolność, bezinteresowność poświęcenia i wysoce szlachetne pobudki czynią z Prometeusza bohatera. Motyw prometejski wielokrotnie wykorzystywany był w literaturze. Tematem swojej tragedii uczynił go Ajschylos (Prometeusz skowany). Prometeizm stał się jedną z podstawowych cech bohatera romantycznego, indywidualisty, prowadzącego spór z Bogiem w imię szczęścia ludzkości. Najbardziej reprezentatywnym przykładem takiej postawy jest Konrad z III cz. Dziadów A. Mickiewicza.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.