Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Pierwotnie rozwijająca się w języku łacińskim literatura średniowiecza nawiązywała do tradycji antycznej (Cycerona, Horacego) i starożytnych założeń artystycznych. Dominacja Kościoła w życiu społeczno-kulturalnym decydowała o silnym rozwoju twórczości o charakterze religijnym. Obok tego zaczęła powstawać świecka poezja łacińska. Literatura pisana w językach narodowych pojawiła się około X wieku, przede wszystkim w ośrodkach kultury rycerskiej i dworskiej.
We Francji literaturę w języku narodowym przynosi XI wiek. Rozwija się poezja epicka, liryka, satyra, proza narracyjna i dramat religijny oraz obyczajowy. Starofrancuska poezja epicka obejmowała narodowe heroiczne poematy, zwane chansons de geste (Pieśń o Rolandzie), rycerskie i miłosne romanse z cyklu bretońskiego (Opowieści o Królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu, Tristan i Izolda) oraz poematy, wykorzystujące tematykę antyczną. Obok tego rozwija się liryka prowansalska, tworzona przez trubadurów, wykonywana przez żonglerów i minstreli. U schyłku średniowiecza dominuje twórczość poruszająca problemy śmierci i przemijania. Wyrazicielem takich tendencji są żyjący w XV wieku poeci: Karol Orleański i Franciszek Villon (Wielki Testament).
Na obszarze kultury germańskiej, najdoskonalszą realizacją heroicznej epiki jest pochodząca z XIII wieku Pieśń o Nibelungach. Nieco później rozwija się tutaj na dworach niemieckich poezja miłosna, przypominająca swym charakterem lirykę trubadurów. Niektóre z utworów podejmowały także problematykę polityczną i religijną. W okresie od XIV do XVI wieku w południowych Niemczech (gł. w Norymberdze) powstaje poezja o charakterze religijnym i dydaktycznym. Anonimowe utwory świeckie, często biesiadne i satyryczne, tworzą tzw. waganci, wędrujący żacy i klerycy.
W Europie Północnej rozwija się poezja bardów (plemion Celtów w Irlandii, Szkocji i Walii), którzy na dworach książęcych układali utwory opiewające bohaterskie czyny rycerzy. Pochwalne teksty o charakterze okolicznościowym tworzone były przez skaldów zamieszkujących Skandynawię, Anglię i Islandię.
W średniowiecznych Włoszech działały dwie szkoły poetyckie. Pierwszą z nich stanowiła tzw. szkoła sycylijska, której utwory pisane w języku narodowym wzorowane były na poezji prowansalskiej.
Reprezentujący ją poeci tworzyli w I połowie XIII wieku. Nieco później w północnych Włoszech powstała poetycka grupa dolce stil nuovo - słodki nowy styl, której najwybitniejszym przedstawicielem był Dante Alighieri. Poeci ci wykształcili nowy styl włoskiej liryki miłosnej, ukazując uczucia jako wyraz najwyższej doskonałości duchowej. Boska Komedia Dantego stała się pomostem między epoką średniowiecza i renesansu.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.