W epoce Woltera rozum uważany był za główne narzędzie w procesie poznawania świata. Dzięki nieograniczonym możliwościom rozumu i dedukcji człowiek mógł poznać otaczającą go rzeczywistość.
W XVII wieku myśliciele prezentowali różnorodne postawy wobec Boga, np. Pascal uważał, że Boga można poznać dzięki „sercu” i wierze, odmienne poglądy głosił Kartezjusz, który uważał Boga za nieskończoną substancję, która stworzyła świat, ale nie ma wpływu na dalsze jego funkcjonowanie.
W oświeceniu najważniejszą ideą był krytycyzm odnoszący się głównie do tradycyjnych instytucji politycznych i społecznych, do Kościoła i ustaleń nauki. Ideę krytycyzmu prezentowali autorzy Encyklopedii, którzy krytykowali porządek świata feudalnego, protestowali przeciwko różnorodnym formom ucisku, tyranii, przesądom.
Wolter krytykuje warstwę feudalną, dla której nie liczył się człowiek, ale jego tytuły i pochodzenie. Kandyd został wypędzony z zamku, ponieważ jego pochodzenie społeczne było poważną przeszkodą w jego związku z córką barona. Okaleczony Murzyn traktowany był niegodnie przez swojego właściciela, który miał nad nim władzę absolutną.
W tekście Woltera pojawia się definicja optymizmu (wartość, którą ludzie oświecenia wysoko cenili), którą formułuje Kandyd, jest to, według niego, „... obłęd dowodzenia, że wszystko jest dobrze, kiedy nam się dzieje źle”. Powodem tego stwierdzenia jest wysłuchana przez Kandyda historia Murzyna, który został sprzedany przez swoją matkę, stał się niewolnikiem białego człowieka i w ten sposób miał zapewnić dostatek rodzicom. Także i inne twierdzenia głoszone przez filozofów poddawane są krytyce, jako przykład może posłużyć rozmowa Kandyda i Panglossa z derwiszem, który stwierdził, że człowiek nie powinien rozważać na tematy dobra i zła, bo nie można tego jednoznacznie wyjaśnić i zdefiniować.
Kandyd prezentuje krytycyzm wobec otaczającego świata i rzeczywistości. Nie potwierdza w sposób jednoznaczny tezy, że wszystko na świecie jest dobre lub złe, dostrzega zarówno wady, jak i zalety otaczającej go rzeczywistości, do cech pozytywnych zalicza możliwość wykonywania przez wolnego człowieka pracy. Podobny pogląd wyznawał Marcin, który twierdził, że praca czyni życie człowieka w miarę znośne. Aby zobrazować życie człowieka w świecie, można także przytoczyć wypowiedź derwisza o myszach, do których zostali porównani ludzie, tak jak nikt nie troszczy się o myszy, tak i człowiek pozostawiony jest sam sobie.
Wolter, charakteryzując sobie współczesny świat i człowieka, posługuje się kpiną, drwiną, złośliwością, szyderstwem. W sposób ośmieszający przedstawia postać filozofa Panglossa, który głosił pogląd, że „wszystko jest najlepsze na tym najlepszym ze światów”. W podobny sposób został scharakteryzowany Kandyd, którego imię znaczy uczciwy, naiwny, bohater w taki właśnie sposób patrzy na otaczający go świat. Idealizuje rzeczywistość i ludzi, jednak przeżycia, których doświadcza i poznani przez niego ludzie mają wpływ na zmianę jego poglądów. Końcowe zdanie powieści, które brzmi: „... trzeba uprawiać swój ogródek” to z jednej strony wyraz radości z osiągniętego spokoju, zaś z drugiej oznaka rezygnacji z ambitnych planów i marzeń człowieka.
Kandyd to przykład powiastki filozoficznej, narrator wypowiada się w 3 osobie, nie należy do świata przedstawionego, jest wszechwiedzący. Wydarzenia skupione są przede wszystkim wokół wątku podróży - Kandyd przebywał w Westfalii, w Eldorado, Ameryce Południowej. Elementy fabularne były jedynie pretekstem dla wyrażenia treści filozoficznych i moralizatorskich, refleksji nad naturą człowieka i mechanizmami stosunków społecznych. Jako przykład można podać wypędzenie tytułowego bohatera z zamku barona, gdyż wywodząc się z niższej warstwy społecznej nie był godny poślubić córkę barona. Powiastka w stosunku do ideologii oświecenia miała charakter użyteczny, to znaczy miała służyć propagowaniu haseł głoszonych przez myślicieli epoki.
Dowodem uznania dla zasług Woltera i indywidualnych cech jego twórczości stało się pojęcie wolterianizm. Oznacza ono określony zespół tendencji światopoglądowych i literackich, postawę wobec świata i jego wartości. Odzwierciedleniem tych założeń może być krytyka warstwy feudalnej, propagowanie wartości, jaką jest praca wykonywana przez wolnego człowieka, kwestionowanie autorytetów, czego przykładem może być ośmieszenie poglądów głoszonych przez Panglossa oraz styl, forma i język wypowiedzi, których cechą charakterystyczną jest sarkazm i ironia.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.