Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Profesor Sonnenbruch - obchodzi właśnie jubileusz 30-lecia swojej pracy naukowej. Jest ojcem Ruth i Willego, mężem Berty i teściem Liesel. W dramacie mówi się o nim różnie: „tchórz” - mówi Willi, „Odwrócony do życia plecami” - Ruth, „Nosi [...] jakiś niewidzialny pancerz” - Berta, a on sam o sobie mówi „uczciwy Niemiec”. Kim zatem jest profesor?
Kiedyś był uczciwym człowiekiem kierującym się jasnymi zasadami moralnymi. Ideologia faszystowska jest mu obca. Nie identyfikuje się z nią, przeciwnie, mówi o sobie, że „nie chce mieć z tym nic wspólnego”. W związku z tym nie przyjmuje podarunku od Ruth, gdyż koniak pochodzi z terenów okupowanej Francji. Twierdzi, iż największą jego hańbą jest Willi - wzorowy żołnierz SS. Obwinia się o to, że kiedy jego syn był młody, nie poświęcił mu wystarczająco dużo czasu i, niestety, „czas” ukształtował jego (Willego) charakter.
Wojnę profesor chce przeczekać, chce ocalić i przechować w sobie dobro na przyszłe lepsze czasy. Ale kto miałby je wywalczyć? Jego postawę można określić jako czekanie, aż inni zrobią wszystko.
Profesor Sonnenbruch, chluba niemieckiej nauki, „zagubił się w obcowaniu z cieniami” - jak powie o nim Peters. Stał się tchórzem i małym człowiekiem, którego nie interesuje nawet cel, jakiemu służą jego badania. Jest słabym człowiekiem, który nie potrafi sprzeciwić się nawet własnemu synowi, Peters burzy jego samotność i spokój. Przypomina o odpowiedzialności za to, co robimy, toteż nawet gdy odejdzie, profesor nie zazna spokoju.
Willi - jest wysokim urzędnikiem SS. Jest człowiekiem wykształconym, inteligentnym, znawcą sztuki. Jego relacje z ojcem nie są dobre. Nie rozumie jego postawy. Mówi o nim „tchórz”. Bardzo silne więzi łączą go jedynie z matką, którą „bardzo kocha”, gdyż ona utwierdza go w jego szowinizmie i nacjonalizmie.
Willi jest człowiekiem pracowitym i obowiązkowym, a także skrupulatnym. Wszystkie te cechy można zaobserwować w akcie II, odsłonie drugiej. Z pedantyczną dokładnością stara się uporządkować wszystko przed swoim wyjazdem, starając się o zachowanie pozorów, chce wycenić wartość naszyjnika pani SØerensen. W cyniczny i perfidny sposób daje matce więźnia nadzieję, choć wie, że jej syn już nie żyje. Jego przewrotność i brak skrupułów w scenie z naszyjnikiem sprawiają, iż można zadać pytanie: czy Willi naprawdę kochał swą matkę? Czy można mówić o uczuciach do kogoś, jeżeli nie potrafi się zrozumieć uczuć innych? Ofiarował osobie, którą, jak ciągle podkreśla, szanuje i kocha, wyłudzony naszyjnik. A zatem jego miłość do matki była płytka i powierzchowna. Polegała głównie na wzajemnej adoracji, a nie zrozumieniu.
Berta - matka Ruth, Willego i zmarłego na froncie wschodnim Eryka. Jest inwalidką przykutą do łóżka. Ślepo kocha Willego, nie dostrzega jego wad. Mówi o nim „Ciebie można tylko kochać”. Jak wiele milionów ludzi, i ona dała się uwieść ideologii faszystowskiej. Wierzy w wielkie i szczęśliwe Niemcy. Nawet w śmierci syna znajduje powód do dumy, czuje się jeszcze bardziej związana ze swym narodem. Chociaż zaczyna dostrzegać możliwość klęski (boi się słuchać komunikatów radiowych), ubolewa nad postawą męża, którą usprawiedliwia tylko praca dla dobra kraju.
Liesel - w dramacie dwa razy padną słowa, że jest ona „chora z nienawiści”. Liesel straciła w tej wojnie wszystko. Mąż poległ pod Stalingradem, dom zniszczony został bombą, grzebiąc w gruzach dwoje dzieci. Teraz potrafi tylko nienawidzić. W ideologii faszystowskiej szuka oparcia. Ona jedna jest „uczciwa” do końca, to ona powiadamia policję o postępku Ruth, nie zgadza się na „świństwo”, jakim byłoby zatuszowanie całej sprawy, na co zdecydował się nawet Willi, chcąc ocalić dobre imię Sonnenbruchów. Liesel chce, by podobnie jak ona cierpieli inni, nawet gdyby była to najbliższa rodzina.
Ruth - jest najciekawiej skonstruowaną postacią sztuki. Jako jedyna zmienia swoje postępowanie pod wpływem wydarzeń, a motywacja jej działań jest zagadkowa. To ona dźwiga na sobie ciężar akcji II i III aktu. Ruth jest artystką, chce przeżyć „niemiecki sezon w Europie”. Poznajemy ją w I akcie w trzeciej odsłonie, we francuskiej oberży. „Chce mocno żyć”, przywykła w swoim życiu robić wszystko, na co ma ochotę. Jej sukcesy „zepsuły ją” trochę, jak powie jej towarzysz.
Obserwując Francuzkę Fanchette, uświadamia sobie, że Niemcy nie są kochani na podbijanych terytoriach. Dostrzega jej cierpienie i postanawia pójść za nią, by obejrzeć egzekucję. Ten krok prawdopodobnie wpłynął na jej dalsze postępowanie.
Dla niej postawa ojca, który chce jak najprędzej pozbyć się kłopotu, jakim jest Joachim, jest pewną zdradą ideałów; starając się zrozumieć profesora, postanawia oszczędzić mu decydujących rozstrzygnięć względem dawnego współpracownika. Zdaje sobie sprawę z tego, iż jej ojciec nie jest zdolny przeciwstawić się Willemu, toteż ona podejmuje decyzję o zatrzymaniu Petersa w domu. Nie robi tego z politycznych sympatii, powie o sobie, że nie zna się na tym i nie chce mieć z tym nic wspólnego: „Sama nie wiem [...] dlaczego to zrobiłam”. A jednak naraża się, by ocalić w sobie obraz ojca sprzed lat wojny; „zapewniam [...] że ojciec mój nie zmienił się w ciągu tych lat”. Jest przekonana, iż gdyby ojciec miał trochę więcej siły, postąpiłby podobnie.
Joachim Peters - ukrywający się zbieg z obozu koncentracyjnego. Dawny współpracownik i kolega profesora Sonnenbrucha. Ideowiec. Walczy prze ciw reżimowi. Twierdzi, że są większe wartości niż życie ludzkie. Uważa się za bojownika występującego przeciw złu, dlatego zgadza się na ofiarę Ruth. Podobnie jak profesor jest samotny we własnym kraju. To on niszczy „nieprzemakalny” płaszcz Sonnenbrucha, uświadamiając mu, do czego wykorzystywane są jego prace, jak również pokazując, iż bierność niczego nie usprawiedliwia.
Hoppe - były wieloletni woźny w laboratorium Sonnenbrucha, chce być dobrym człowiekiem, ale nie jest to łatwe, kiedy pełni się służbę żandarma w Generalnej Guberni. Sam ma dzieci, dlatego wzdraga się przed zastrzeleniem żydowskiego chłopca, jednakże uwikłany w machinę wojenną, otoczony ludźmi czyhającymi na okazję, by wytropić nielojalność wobec Rzeszy, poddaje się rozkazom.
Juryś - jeden z pracowników posterunku, wie, że Hoppe chętnie wypuściłby chłopca. Ostrzega jednak przed Schulzem, który czeka na egzekucję. Swoje problemy moralne Juryś topi w alkoholu.
Schulz - służbista sprawdzający posłuszeństwo Hoppego.
Pani SØerensen - krawcowa Mariki, matka chłopca, który został zamęczony podczas przesłuchania. Spokojna, opanowana i zrównoważona, szuka argumentów, by ratować swe dziecko. Przychodzi prosić o litość i wyrozumiałość dla młodego wieku syna. To od niej Willi kupi naszyjnik dla swej matki.
Marika - Norweżka, żyje z Willim, którego traktuje jak protektora zapewniającego jej dobrobyt.
Tourterelle - właściciel francuskiej oberży, w której spotykamy Ruth. Jest zwolennikiem biernego oporu, gdyż działania partyzantów niosą tylko ryzyko ofiar.
Fanchette - kelnerka w oberży, Francuzka, której ojciec ma zostać stracony jako zakładnik. Intryguje Ruth swoim zimnym spojrzeniem i dwuznacznymi odpowiedziami.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.