król i królowa: małżeństwo, które nie mogło doczekać się dziecka, potem szczęśliwi rodzice Różyczki.
królewna Różyczka: śliczna, miła i mądra, ale nieco wścibska panienka.
królewicz Jasnolicy: piękny i odważny, zdjął czar z królewny.
wróżki: dobre, przyjazne, obdarzyły królewnę pięknymi i cennymi prezentami.
trzynasta wróżka: czarownica, obrażona na parę królewską, rzuciła zły czar na Różyczkę.
dworzanie
Czas akcji: „Przed laty...”
Miejsce akcji: baśniowe królestwo.
1. Rozmowa królowej z krzakiem róży.
2. Narodziny Różyczki.
3. Chrzciny.
4. Czar trzynastej wróżki.
5. Złagodzenie złego czaru.
6. Szczęśliwe lata.
7. Stuletni sen.
8. Wieści o śpiącej królewnie.
9. Przybycie królewicza Jasnolicego.
10. Wesele.
Dawno temu żyli sobie król i królowa, którzy bardzo pragnęli mieć dziecko. Niestety, lata mijały, a potomka nie było. Pewnego dnia królowa wyszła na spacer do lasu. Chciała zerwać kwiat dzikiej róży, ale krzak prosił ją ludzkim głosem, by tego nie czyniła. Władczyni cofnęła rękę. W nagrodę rok później powiła córeczkę. Rodzice dali jej na imię Różyczka.
W pałacu wyprawiono huczne chrzciny. Zaproszono na nie dwanaście wróżek, ponieważ tyle było złotych nakryć. Trzynastą wróżkę pominięto. Po wspaniałej uczcie wróżki składały dary malutkiej królewnie. „Pierwsza ofiarowała jej urodę, druga - zdrowie, trzecia bogactwo, czwarta dobre serce, piąta rozum, szósta wesołość...”, i tak dalej.
Gdy jedenasta złożyła swój dar, rozległ się głuchy grzmot, a potem na sali zapanowała ciemność. Jednak szybko się rozjaśniło. Zebrani ujrzeli trzynastą wróżkę pochylającą się nad kołyską dziecka. Ona też przyniosła podarunek dla królewny - przyniosła śmierć. „Kiedy Różyczka będzie miała szesnaście lat, ukłuje się wrzecionem i umrze” - powiedziała. Wszystkich ogarnęło przerażenie i rozpacz. Na szczęście dwunasta wróżka złagodziła czar swojej siostry. Zamieniła śmierć na stuletni sen. Nazajutrz król kazał spalić wszystkie wrzeciona w państwie. Różyczka rosła zdrowo, otoczona miłością rodziców i dworu. Była śliczna, dobra, łagodna i mądra. Powoli zapominano o przekleństwie trzynastej wróżki.
Kiedy królewna kończyła szesnaście lat, jej rodzice pojechali z wizytą do sąsiedniego kraju. Różyczka postanowiła wykorzystać nieoczekiwaną swobodę. Biegała po całym zamku i zaglądała w każdy zakamarek. W końcu zobaczyła malutkie drzwi w ciemnej wnęce. Otwarła je. Za drzwiami były prowadzące w górę wąskie, kręte schody. Królewna pobiegła nimi aż na szczyt wieży. Tu znajdował się niewielki pokoik. Siedząca w nim staruszka przędła len na kołowrotku.
Różyczka patrzyła zafascynowana na nieznane urządzenie. Interesowało ją zwłaszcza wrzeciono. Wzięła je do ręki... ukłuła się w mały palec i zasnęła. Razem z nią zasnął cały dwór: ludzie, zwierzęta, ptaki, a nawet ogień na palenisku. Wokół uśpionego zamku wyrósł wysoki mur z krzaków dzikiej róży. Ludzie opowiadali sobie, że za tym kolczastym ogrodzeniem śpi cudna królewna. Wieść rozchodziła się po świecie. Przybywali królewicze z dalekich stron i próbowali przedrzeć się do zamku, ale ich wysiłki były daremne.
Wreszcie przyjechał do zaczarowanego królestwa królewicz Jasnolicy. Mądry pustelnik ostrzegał go przed próbą odczarowania Różyczki, lecz młodzieniec nie posłuchał. Na szczęście minęło właśnie sto lat i kończył się czas działania czaru. Kolczasty płot zamienił się w różany szpaler, którym Jasnolicy dojechał do zamku. Szukał królewny po wszystkich komnatach, aż w końcu znalazł ją na wieży. Siedziała na krzesełku przed wrzecionem. Zachwycony urodą dziewczyny, pocałował ją. Czar prysł. Różyczka się obudziła, a razem z nią cały dwór: ludzie, zwierzęta, ptaki i ogień w palenisku.
Wkrótce odbyło się huczne wesele. Goście tańczyli trzy dni i trzy noce i być może bawią się aż do dzisiejszego dnia.
W baśni pt. „Śpiąca królewna” występują fantastyczne wydarzenia: krzak róży mówi ludzkim głosem, królewna z całym dworem zasypia na sto lat. Nie można dokładnie określić czasu ani miejsca akcji. Wiadomo tylko, że działo się to „przed dawnymi laty”, w królestwie, w którym fantastyczne wydarzenia są możliwe, a więc i królestwo jest fantastyczne (baśniowe). O wszystkich zdarzeniach opowiada narrator w trzeciej osobie liczby pojedynczej lub mnogiej. Opowiadanie kończy się szczęśliwie. Możemy się z niego nauczyć, że w życiu nie uda nam się uniknąć odrobiny cierpienia. Każdy z nas otrze się o zło. Autorzy opowiadania mówią również o potrzebie cierpliwości w oczekiwaniu na miłość. Wreszcie uświadamiają nam, że miłość przezwycięża zło.
Fantastyczny świat przedstawiony w baśni pt. „Śpiąca królewna” i pouczenia w nim zawarte pozwalają zaliczyć ten utwór do baśni.
Różyczka była jedynym dzieckiem królewskiej pary. W jej cudnej, delikatnej twarzyczce błyszczały jak diamenty czarne i głębokie oczy. Miała złote, długie, jedwabiste i lśniące włosy. Wszyscy kochali królewnę, bo była łagodna, wesoła i mądra.
Podkreślone wyrazy to przymiotniki. Odpowiadają na pytania: jaki?, jaka?, jakie? W opisach stosujemy dużo przymiotników, bo one pozwalają nam wyobrazić sobie opisywaną osobę (lub przedmiot).
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.