Przedstawione rozważania Stanisława Przybyszewskiego o sztuce są wolne od odwołań do formuł znanych estetyków (np. Platona, L. Tołstoja). Sztuką nie nazywa ani „piękna”, ani „poznania”, tylko odtwarzanie tego, co wieczne, czyli niezależne od wszystkich zmian, czasu, przestrzeni. Czymś takim jest „istność, tj. dusza”. Głównym punktem tego manifestu estetycznego jest życie duszy we wszystkich jej przejawach: dobrych i złych, brzydkich i pięknych, we wszechświecie, ludzkości i pojedynczych indywiduach.
Do tej pory sztuka była łączona z moralnością społeczno-narodową. W nowej koncepcji Stanisława Przybyszewskiego jest ona pozbawiona zasad moralnych i społecznych. Podłoże nowej sztuki istnieje niezależnie od tego czy jest „rozpasane zbrodnią, czy cnotą”. Artysty nie obchodzą prawne, społeczne i etyczne formułki. Interesuje go tylko potęga duszy, którą winien wyrażać w swoich dziełach. Sztuka, która poucza, moralizuje, uczy patriotyzmu, poniża samą siebie, zaś artysta ją tworzący nie jest godny tego miana i popełnia rodzaj świętokradztwa. Nowa sztuka jest najwyższą religią, a artysta jest kapłanem i prorokiem znającym przyszłość i tajemnice wszechświata. Podobnie jak dziedzina, której służy, stoi ponad światem, nie zna praw i ograniczeń, gardzi oczekiwaniami społeczeństwa i uznaniem tłumu. Jednocześnie artysta „z ziemi rodzinnej ciągnie (...) najżywotniejszą swą siłę” - tworzy wykorzystując wieczne, niezmnienne, najwartościowsze cechy swojego narodu.
Na koniec Stanisław Przybyszewski zwraca uwagę na zmiany technicznej strony „Życia”, które z tygodnika „literacko-artystycznego, społeczno-naukowego” przemieniło się w „dwutygodnik poświęcony literaturze i sztuce”. Jego współpracownicy powinni znać swą cenę i żądać odpowiednio wysokich honorariów za swoje prace. Ideałem zespołu redakcyjnego jest drukowanie takich tekstów, które poddadzą młodym artystom nowe myśli i formuły. Aby „Życie” było wyczerpującym temat pismem o sztuce, została nawiązana współpraca z wybitnymi artystami europejskimi. Dla dochowania wierności ideałom określającym charakter pisma został usunięty dział społeczny, w którym informacje i tak były bardzo pobieżne. Dwutygodnik „Życie” nie jest pismem, które dostarcza rozrywki lub zapewnia odpoczynek po pracy, nie jest także lekturą dla dzieci czy ludzi chorych. Kieruje swe treści do artystów i ludzi ceniących „sztukę, która sama w sobie jest celem”.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.