Osoby występujące w utworze możemy podzielić na dwie grupy:
Postacie realistyczne - są to goście weselni, których prototypy można odnaleźć wśród krakowskiej inteligencji i chłopów z Bronowic. Najważniejsi z nich:
Pan Młody - Lucjan Rydel (1870-1918), młodopolski poeta, dramaturg, autor znanych wówczas utworów Zaczarowane koło, Betlejem polskie; przyjaciel Wyspiańskiego.
Panna Młoda - Jadwiga Mikołajczykówna (1883-1936), siostra Marysi i Anny, czyli Gospodyni.
Gospodarz - Włodzimierz Tetmajer (1861-1923), przyrodni brat Kazimierza Przerwy-Tetmajera; malarz, poeta, działacz ludowy; ożeniony z Anną Mikołajczykówną.
Gospodyni - Anna z Mikołajczyków (1874-1954).
Poeta - Kazimierz Przerwa-Tetmajer (1865-1940), wybitny poeta młodopolski, znany głównie z utworów dekadenckich i wierszy o tematyce tatrzańskiej.
Dziennikarz - Rudolf Starzewski (1870-1920), dziennikarz, redaktor konserwatywnego krakowskiego czasopisma „Czas”.
Nos - Tadeusz Noskowski (1886-1932), malarz; jest jakby satyrycznym uosobieniem „przybyszewszczyzny”.
Radczyni - Antonina Domańska (1835-1917), ciotka Rydla, autorka książek dla dzieci i młodzieży.
Rachela - Józefa (Pepa) Singer (1881-1955), córka bronowickiego karczmarza Hersza Singera.
Żyd - Hersz Singer, karczmarz z Bronowic.
Czepiec - Błażej Czepiec (1857-1934), pisarz gminny z Bronowic, starosta weselny.
Marysia - Maria Mikołajczykówna (1877-1925), siostra Anny i Jadwigi, była zaręczona z malarzem Ludwikiem de Laveaux, który zmarł na suchoty.
Maryna i Zosia - siostry Pareńskie; dom ich matki, Elizy, był ośrodkiem życia literacko-artystycznego w Krakowie. Tu Wyspiański po raz pierwszy czytał rękopis Wesela. Pani Eliza Pareńska była też entuzjastką malarstwa poety. Zofia - młodsza z sióstr - to przyszła żona Tadeusza Boya-Żeleńskiego.
Haneczka - Anna Rydlówna, siostra Pana Młodego.
Jasiek i Kuba - bracia Panny Młodej.
Klimina - wdowa po wójcie, matka chrzestna Isi.
Isia - Jadwiga, najstarsza córka Tetmajerów.
Dziad - nędzarz, posługacz w karczmie.
Kasper - Kasper Czepiec, drużba na weselu.
Postacie fantastyczne - osoby dramatu pojawiają się w II akcie dramatu, personifikują rozgrywające się w psychice realnych bohaterów konflikty, ujawniają ich marzenia, niepokoje, lęki, kompleksy głęboko zakorzenione w ich świadomości. Na wesele przybywa zaproszony przez Państwa Młodych Chochoł, który zapowiada korowód zjaw:
„Co się w duszy komu gra,
co kto w swoich widzi snach:
czy to grzech,
czy to śmiech,
czy to kapcan, czy to pan,
na Wesele przyjdzie w tan”.
Chochoł to słomiana pałuba, w którą owinięto na zimę krzak róży. Ukazuje się Isi, która wcale się go nie obawia i próbuje wymieść go z domu. W weselnej izbie, rozśpiewanej i oświetlonej w I akcie, zapada zmrok, rozjaśniony jedynie światełkiem lampy naftowej. W takiej właśnie scenerii zjawia się pierwszy gość z zaświatów:
Widmo - Ludwik de Laveaux, ukazuje się Marysi, jego narzeczonej i przypomina dziewczynie o uczuciach, jakie ich łączyły.
Stańczyk - ten błazen-filozof jest uosobieniem mądrej myśli politycznej. Prawdopodobnie nazywał się Staś Gąska, był błaznem trzech ostatnich Jagiellonów. Schodzi z obrazu Jana Matejki pt. Stańczyk. Wita Dziennikarza słowami „salve, bracie!”. Za jego sprawą Dziennikarz zastanawia się nad słusznością polityki prowadzonej przez stronnictwo konserwatywne. Dialog ze Stańczykiem uświadamia mu, że uprawiana przez nie polityka usypia naród - społeczeństwo ogarnia przygnębienie, marazm, w zapomnienie popadają dawne świetne karty polskiej przeszłości. Stańczyk przypomina Dziennikarzowi, że głos dzwonu Zygmunta kojarzy się nie tylko z uroczystymi pogrzebami sławnych Polaków, ale także z rycerską, dumną przeszłością. Nazywa Dziennikarza „puszczykiem” (ptak, którego krzyk wróży nieszczęście), na koniec wręcza mu kaduceusz - symbol błazeńskiej władzy - by mącił nim w umysłach Polaków:
„Masz tu kaduceus polski,
mąć nim wodę, mąć”.
Rycerz - Zawisza Czarny z Garbowa, ukazuje się Poecie i przypomina mu wielkie, wspaniałe zwycięstwa Polaków, przywołuje imiona Witolda, Jagiełły. Jawi się tu jako symbol, wzór minionej chwały, odsłania bezużyteczność poezji dekadenckiej; uważa, że Polakom potrzebna jest poezja nawołująca do walki. Ujawnia tęsknoty Poety za czynem, marzenia o nim, a jednocześnie bezsilność, niemoc, strach.
Hetman - Ksawery Branicki, jeden z przywódców konfederacji targowickiej, ukazuje się Panu Młodemu. Hetman reprezentuje egoizm magnacki, zdradę kraju, służenie za pieniądze obcym interesom. Dodatkowe skojarzenie wiąże tę zjawę z Wojewodą z dramatu Rydla Zaczarowane koło (w utworze Wojewoda zawarł pakt z szatanem i sprzedał swą duszę za buławę hetmańską). Można również odnosić tę postać do Widma złego pana z II cz. Dziadów Mickiewicza.
Upiór - Jakub Szela, przywódca rabacji chłopskiej z 1846 roku, w wyniku której śmierć poniosło wielu przedstawicieli szlachty. Chłopi byli podburzani przeciw panom przez administrację austriacką, która obawiała się wybuchu powstania narodowego. Upiór jest projekcją wyobraźni Dziada.
Wernyhora - legendarny Kozak, lirnik ukraiński, ludowy wieszcz, przepowiadający przyszłe wydarzenia dziejowe. Do bronowickiej izby schodzi z obrazu Matejki, ale jest on również postacią bardzo żywą w literaturze romantycznej (np. Sen srebrny Salomei i Beniowski Juliusza Słowackiego). Pojawienie się Wernyhory to zapowiedź powstania, na jego przywódcę wybrany zostaje Gospodarz, który na znak władzy otrzymuje złoty róg, mający wezwać naród do walki:
„...wybrałem twój dom, zagrodę
i wybrałem Weselisko.
Waszmość rękę miej szczęśliwą:
Daję Waści złoty róg”.
W postaci Gospodarza Wernyhora upatruje człowieka godnego poprowadzić naród do walki, ale okazuje się on niezdolny do czynu.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.