Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Szekspir był nie tylko współtwórcą i innowatorem tak znaczącej instytucji, jaką stał się teatr elżbietański, ale przede wszystkim twórcą własnej, oryginalnej odmiany dramatu, zwanej dziś dramatem szekspirowskim.
Najważniejszymi jego cechami były:
- zerwanie z klasyczną zasadą trzech jedności (czasu, miejsca i akcji), dopuszczenie daleko idącej umowności w tym względzie,
- wprowadzenie na scenę duchów, wydarzeń irracjonalnych (zerwanie z realistyczną konwencją sztuki),
- zerwanie z zasadą jednolitości charakteru bohaterów - teraz cechuje ich zmienność, łatwość popadania w skrajne emocjonalnie stany,
- zerwanie z zasadą decorum (obowiązek pisania tragedii stylem wysokim, a komedii średnim lub niskim - teraz w tragedii mogą się pojawić także postaci „niskie”, a styl graniczyć nawet z farsowym),
- wprowadzenie scen zbiorowych (tłumu, wojska),
- zerwanie z zasadą jedności estetyki (u Szekspira sceny komiczne przeplatają się z tragicznymi), pojawia się liryzm, przemieszany z komizmem lub tragizmem.
W tworzeniu kolejnych sztuk W. Szekspir korzystał z kronik historycznych i XVI-wiecznych romansów, traktując je bardzo dowolnie, przetwarzał ich fabułę według własnych potrzeb. W swych tragediach wzbogacał wzorce osobowe o ciekawe typy charakterologiczne, wprowadzał sploty intryg i ze szczególną uwagą śledził stany psychiczne swoich bohaterów. W tym właśnie celu wprowadzał elementy nierealne, czary i często wykorzystywał bujną fantazję.
Tragedia szekspirowska ukazuje przeważnie jednego lub dwóch bohaterów, pochodzących z wysokiego rodu, w momencie, gdy stają w swym życiu przed jakimś wyzwaniem, trudną próbą, która zazwyczaj w wyniku splotu wydarzeń powoduje ich śmierć.
Wybiera on bohaterów nieprzeciętnych, uwikłanych w konflikty wewnętrzne i zewnętrzne. Akcję budują czyny postaci, które są wynikiem ich skomplikowanych charakterów.
Chrześcijański wzorzec moralny jest dla autora dramatów podstawowym probierzem człowieczeństwa, według którego ocenia swoich bohaterów.
W tragedii szekspirowskiej możemy wyróżnić pięciostopniowy schemat akcji:
- ekspozycja, czyli wprowadzenie,
- powstanie konfliktu,
- rozwój konfliktu,
- kryzys,
- rozwiązanie.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.