Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Utwór Moliera to dramat. Jest przykładem komedii charakterów, ponieważ główny bohater to postać podporządkowana jednej cesze - bezgranicznemu skąpstwu, chciwości. Ona kieruje jego czynami i określa stosunki z otoczeniem. Skąpstwo Harpagona przedstawione zostało w sposób przejaskrawiony, wyolbrzymiony, w ten sposób bohater nabrał cech karykaturalnych.
Pomimo poważnej problematyki utwór pozostaje komedią. Świadczy o tym szczęśliwe zakończenie - Marianna, Walery i Anzelm okazują się rodziną, okrutnie rozdzieloną kiedyś przez kaprys losu. Dzięki temu młodzi, za wstawiennictwem Anzelma, będą mogli połączyć się w małżeństwie ze swymi ukochanymi, a Harpagon, uszczęśliwiony odzyskaniem swego skarbu (i zgodą Anzelma na poniesienie wszelkich kosztów), nie będzie czynił im żadnych przeszkód. Tego typu zakończenia określa się terminem deus ex machina (bóg z maszyny), co oznacza nieco sztuczne, bo bazujące na jakimś cudownym zdarzeniu, nieprzystające do realiów rozwiązanie konfliktów.
Utwór śmieszy dzięki obecności wszystkich trzech typów komizmu:
- komizm postaci: Harpagon jako karykatura skąpca, który przy całym swym sprycie i bezwzględności łatwo daje się oszukać komplementami (Frozyna), potakiwaniem (Walery).
- komizm sytuacji: spotkanie Harpagona z Kleantem, jako udzielającego pożyczki lichwiarza i jego klienta (sc. II, III, akt II); rozmowa z Frozyną zachwalającą uroki Harpagona jako mężczyzny godnego pożądania (sc. VI, akt II); przydzielanie zadań służbie w związku z zamierzoną przez Harpagona uroczystą kolacją i jego uwagi o oszczędności oraz złośliwe komentarze Jakuba (sc. I, II, III, akt III); wyznanie miłości Mariannie przez Kleanta w „imieniu ojca”, obdarowanie jej drogocennym pierścieniem, a gości poczęstunkiem (sc. XI, XII, akt III); Jakub godzi skłóconych i rozgorączkowanych sporem Harpagona i Kleanta (sc. IV, akt IV); przyznanie się do winy Walerego (sc. III, akt V).
- komizm słowa: dialog Harpagona ze Strzałką - stary lichwiarz próbuje wybadać służącego, czy wie coś na temat szkatułki, a on stara się zdobyć jak najwięcej informacji itd. (sc. III, akt I) - krótkie celne i złośliwe odpowiedzi Strzałki, spis przedmiotów sporządzony przez lichwiarza jako załącznik do umowy pożyczkowej (sc. I, akt II); komplementy Harpagona dla Marianny (sc. X, akt III); rozmowy Harpagona z komisarzem, jego oskarżenia wobec wszystkich, żądania okrutnych kar dla złodzieja itd. (akt V).
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.